Ο Παναθηναϊκός, κατά γενική ομολογία αλλά και με βάση την έκβαση της περυσινής χρονιάς, απογοήτευσε ειδικότερα δεδομένων των προσδοκιών που υπήρχαν -και συνεχίζουν να υπάρχουν, πάντα θα υπάρχουν για αυτήν την ομάδα. 

Μπορεί η χρονιά να ξεκίνησε με τον ιδανικότερο τρόπο, κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδος μετά από όργια… του αρχηγού, ξανά – αλλά και… όργια με τα…τσαρούχια- όμως στη συνέχεια και μιλώντας ΚΑΘΑΡΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ χωρίς τα «γύρω-γύρω» που ΕΠΑΙΞΑΝ ΡΟΛΟ, έκανε…«κοιλιά», δεν έπαιξε το μπάσκετ που μπορεί και γενικότερα απογοήτευσε όχι μόνο ως αποτέλεσμα αλλά και με την εικόνα που παρουσίασε -ειδικότερα στο Φ4 του Αμπου Ντάμπι.  

Βασικός λόγος αυτών, δεν υπήρξε άλλος από τον σοκαριστικό και σοβαρό τραυματισμού του Ματίας Λεσόρ -νωρίς στη σεζόν- αλλά και τα ποικίλα προβλήματα τραυματισμών τόσο του Γκριγκόνις όσο και του Ιωάννη Παπαπέτρου -ο οποίος θυμίζω ότι…κρέμασε τα παπούτσια του, μπορείτε να βρείτε σχετικές αναφορές-άρθρα-και αφιερώματα για τον υπαρχηγό- οι οποίοι ήτανε μία μέσα και δέκα έξω…

Χάνοντας αυτούς, αυτομάτως ο Παναθηναϊκός, έχασε 3 βασικότατους πυλώνες του παιχνιδιού του: 

1. ο Ματίας ήτανε -και είμαι βέβαιος ότι θα επιστρέψει σε αυτά τα standards- ο καλύτερος ψηλός της λίγκας μακράν. Ένας παίχτης -και μάλιστα ψηλός, που ξέρουμε πόσο δυσεύρετοι είναι σήμερα- με τεράστιο impact στο παιχνίδι της ομάδας μας -ακούμπημα της μπάλας στο post, σκορ από εκεί, pick n roll παιχνίδι, physicality, κι εκείνη την… αύρα που μόνο λίγοι παίχτες μπορούν να δώσουν από το γήπεδο στην..κερκίδα και ανάποδα..! Συνεπώς, για να μη μακρηγορούμε, δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως, τη στιγμή που ο Ματίας έφυγε κουτσαίνοντας από το glass floor -ούτε με φορείο, ούτε υποβασταζόμενος, γιατί αυτός είναι ο Ματίας– ο Παναθηναϊκός έχασε την… «κολώνα» στη ρακέτα του, πολύ μεγάλο ποσοστό από το δυναμισμό και την αυτοπεποίθηση του, αλλά υπέστη, όλοι στο γήπεδο εκείνη την ημέρα, ένα μεγάλο σοκ..! Δεν είναι εύκολο αυτό να ξεπεραστεί, και δεν εννοώ μόνο αγωνιστικά, γιατί ο Ματίας είναι dominate ψηλός, αλλά και ψυχολογικά, για την ομάδα, για τους συμπαίχτες, για τον κόσμο… για όλους. Ειδικά ο Ματίας, είναι ιδιαίτερη πολύ περίπτωση παίχτη-ανθρώπου-φυσιογνωμίας…
2. Ο «Γκρίγκο» πρόπερσι τράβηξε πραγματικά…πολύ κουπί..! Για εμένα, μαζί με τον Γκραντ φυσικά, ήτανε οι 2 κορυφαίοι -από άποψη σταθερότητας και προσφοράς συνολικά- τη χρονιά του 7ου έπους στο Βερολίνο..! Μπορεί ο Λιθουανός στα play offs με τη Μακάμπι να μην ήτανε καλός -βασικά δεν του ταίριαξε το match up και τότε να βγήκε μπροστά ο κομβικός Ιωάννης- όμως, προηγουμένως, κι όσο ο ΠΑΟ ψαχνόταν τράβαγε… κουπί, έβαζε συνεχώς καλάθια και για όσους ξέρουν λίγο από μπάσκετ μπορούν να καταλάβουν ότι και στην άμυνα δεν…«έκλεβε». Επιπροσθέτως, αυτό που έχασε ο Παναθηναϊκός με την απουσία του, εκτός των άλλων, ήτανε τον καλύτερο του και πιο αξιόπιστο σουτέρ. Έναν SG/SF που μπορούσε να ανοίξει το γήπεδο με το σουτ του, που κράταγε μόνιμα την αντίπαλη άμυνα απασχολημένη και που σίγουρα δε μπορούσες να δώσει βοήθειες ο παίχτης του… + για τους πολύ μπασκετικούς, νομίζω θα συμφωνήσετε ότι, και λόγω της Λιθουανικής μπασκετικής κουλτούρας του, ήτανε πολύ καλός στην ομαδική άμυνα και στην περιστροφή με πολύ καλά close-out…
3. In and out σε μεγάλο βαθμό για από τον Ιωάννη, ο οποίος όπως σας είχαμε πει -μετά από πολύ έγκυρη πηγή- έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες, πέρα από ενέσεις, θεραπείες και ότι άλλο… όχι για να παίξει μπάσκετ μόνο, αλλά πολλές φορές και για να σηκωθεί από το κρεβάτι… Με κάθε βεβαιότητα, αν δεν ήτανε αυτός, ο ΠΑΟ δε θα έπαιρνε την Ευρωλίγκα πρόπερσι, πολύ απλά γιατί, χωρίς αυτόν, δεν υπήρχε περίπτωση να πέρναγε από το εμπόδιο της Μακάμπι. Αλλά, και φέτος, στους τελικούς, όταν πολλοί παίχτες ήτανε σε εμφανώς κακή κατάσταση, και πάλι βγήκε μπροστά..! Με επιτυχία! Ο δυναμισμός, οι παραστάσεις, αλλά κι η πλούσια εμπειρία του Ιωάννη, μα πάνω απ´ όλη η Παναθηναϊκή κουλτούρα που ήτανε μέσα του σμιλεμένη από μικρό παιδί, θα λείψει σίγουρα πολύ..! Και, για μια ακόμη φορά, πρώτον, τον ευχαριστούμε ΠΟΛΥ -ειδικότερα για την…πλάτη που έβαλε στα δύσκολα, δεν πρόκειται να ξεχαστεί αυτό- και, δεύτερον, τον περιμένουμε στο ΟΑΚΑ πάντα, είτε στην κερκίδα είτε γιατί όχι και πιο μέσα κάπου δίπλα στον πάγκο..

Από εκεί κι έπειτα, ομολογουμένως, η εικόνα της ομάδας μας στον ημιτελικό του Φ4 με τη Φενέρ, ήτανε κάτι παραπάνω από προβληματική..! Ξαναλέω, η εικόνα. Και μόνο. Δε γίνεται να παίζεις τέτοιο ματς και, έστω, να μη γυαλίζει το μάτι σου και να τα δίνεις ΟΛΑ..!! Αυτό είναι Α Δ Ι Α Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ε Υ Τ Ο. 

*Ο Τζέριαν, που για εμένα είναι ο πληρέστερος guard στην Ευρωλίγκα αυτήν τη στιγμή και «βιονικός», ήτανε και πάλι εκεί να κρατάει την ομάδα από την αρχή..!

**Ο Τσέντι δεν έμεινε στα…τραγούδια… Γενικά, έκανε φοβερό closing στη χρονιά, όντας τρομερός και στη σειρά με την Εφές, και πιο πριν, αλλά και μετά… Δυστυχώς όμως, αυτό δεν έφτασε. 

Τι κι αν στο Φ4 η ομάδα φάνηκε καθαρά απροετοίμαστη όχι μόνο μπασκετικά αλλά κυρίως ψυχολογικά, δεν έδειξε την ίδια δίψα, αλλά ούτε φάνηκε να έχει και κάποιο εναλλακτικό πλάνο απέναντι στην πανάξια αργότερα κάτοχο Φενέρ του παλιού δικού μας Σάρας, ενώ και στους τελικούς, αν παραμερίσουμε το όσα εξευτελιστικά εκτυλίχθηκαν εντός-κι εκτός των 4 γραμμών από τη συμμορία-και τα κολλητάρια με τις…βαλίτσες του καφετζή, η ομάδα και πάλι φάνηκε να μην είναι όσο προσηλωμένη θα έπρεπε και ήτανε την προηγούμενη χρονιά…

Πριν αφήσουμε πίσω μας την περσινή χρονιά ωστόσο, και ακόμα πιο… πίσω την προπερσινή, θα θέλαμε σαν Fighting Soul-παρέα-οπαδοί να κάνουμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση -φίλους αλλά και εχθρούς- το εξής:

Η αρρώστια που έχουμε για το ΤΡΙΦΥΛΛΙ και πόσο μάλλον γι´ αυτό το τμήμα, δεν παίζει πουθενά αλλού στον κόσμο. 

Αυτό το έχετε δει χρόνια τώρα σε ΟΑΚΑ, σε τόσα πέταλα σε ΟΛΗ την Ευρώπη, τώρα και στην Αυστραλία…

Ο Παναθηναϊκός μεγαλώνει «επικίνδυνα» σε όλα τα επίπεδα… και όποιος πάει να μπει ή να βάλει…εμπόδια, πρώτα, θα λογοδοτεί, κι ύστερα, αν δε βάζει μυαλό, θα γαμιέται. (Και) από εμάς. 

Πάμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να συνεχίσουμε το όραμα του ΠΑΥΛΟΥ-του ΘΑΝΑΣΗ-και του ΚΩΣΤΑ για έναν Παναθηναϊκό των…αστέρων και των αστεριών…!!!

Η συνταγή γνωστή: ομάδα-κόσμος-διοίκηση=1

Προχωρώντας, φέτος, η ομάδα μας «έκλεισε», μεταγραφικά εννοούμε, με τον Χολμς, μετά τους Ν. Ρογκαβόπουλο, Β. Τολιόπουλο και T.J. Shorts -αλλά και Κουζέλογλου για τα εγχώρια- ενώ περιμένει φυσικά τόσο τον Ματίας, όσο και τον «Γκρίγκο» ο οποίος μένει κανονικά κόντρα σε όσα… κυκλοφορούσαν.

*Και πριν προχωρήσουμε σε έξτρα ανάλυση, θα ήθελα όλοι να ευχηθούμε -μη σας πω να κάνουμε και κάνα τρισάγιο για την ομάδα- υγεία!!! 

• Guards: Κώστας Σλούκας, Jeriant Grant, T.J. Shorts, Κέντρικ Ναν, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, Βασίλης Τολιόπουλος, Μάριους Γκριγκόνις (παίζει και στο «3» σε κοντά σχήματα) 
• Forwards: Τσέντι Οσμάν, Νίκος Ρογκαβόπουλος, Χουάντσο Ερναγκόμεζ, Αλέξανδρος Σαμαντούροφ, Ντίνος Μήτογλου (μπορεί να παίξει και στο «5» σε κοντά σχήματα), Ιωάννης Κουζέλογλου 
• Centers: Ματίας Λεσόρτ, Ρίτσαρντ Χολμς, Ομέρ Γιούρτσεβεν

Ο Παναθηναϊκός του 2025-2026 θα διαθέτει, ίσως, την πληρέστερη ομάδα-ρόστερ, από το 2009 και μετά. Και δε χρειάζονται συγκρίσεις, καθότι άλλο το τότε και άλλο το τώρα. 

Βλέπω όλα αυτά τα ονόματα και με πιάνει…ίλιγγος..!

*Αυτήν τη στιγμή ο Παναθηναϊκός μετράει 5 παίχτες πρώην ΝΒΑερς εκ των οποίων οι 4 έχουν σχεδόν 500 παιχνίδια εκεί…

Τι να λέμε;

Κώστας Σλούκας: Στην περιφέρεια ο Παναθηναϊκός, συνεχίζει να έχει τον πιο ποιοτικό-έμπειρο-και καλύτερο decision maker με ηγετικά χαρακτηριστικά στην Ευρωλίγκα -και μοναδικό στο είδος του- Κώστα Σλούκα. 

Παρ´ ότι ο αρχηγός δεδομένα αλλά και λογικά, θα κάτσει λίγο πιο… πίσω φέτος, η αξία του είναι ενδεδειγμένη..! Όταν η μπάλα «κολλήσει», όταν οι άλλοι «κολλήσουν», και φυσικά όταν η μπάλα καίει και κάποιος πρέπει να πάρει την βέλτιστη απόφαση, είμαστε σίγουροι ότι ο αρχηγός και ηγέτης μας θα είναι εκεί, όπως ήτανε με άκρα επιτυχία τα τελευταία 2 χρόνια. 

Ακόμα και στα 35 του αισίως, είναι φοβερή πολυτέλεια να έχει τον Κώστα Σλούκα 3ο-4ο guard έτσι… ακόμα κι αν, στην πραγματικότητα, από αυτόν ξεκινάνε και τελειώνουν όλα… όπως και πρέπει. Και ο νοών νοείτο…

Τζέριαντ Γκραντ: Μαζί του και μαζί μας, φυσικά και συνεχίζει και ο Γκραντ, τον οποίο ΠΟΛΥ σωστά ανανέωσε πρόωρα η ομάδα μας. Ο Τζέριαντ είναι αυτό ακριβώς που λέμε λίρα 100..! Και βάλε..!

Όχι ότι ήτανε κάνα άσημος παίχτης πριν έρθει στον Παναθηναϊκό -με πέρασμα από το ΝΒΑ και όντας M.V.P. πρόπερσι στο Eurocap- ο Αμερικανός combo guard, εκτός του ότι μοιάζει πραγματικά ακούραστος, είναι αδιαμφισβήτητα ο κορυφαίος αμυντικός στην Ευρώπη, διαθέτει ίσως το κορυφαίο mid-range σουτ αυτήν τη στιγμή, ενώ έχει ένα μαγικό τρόπο να είναι παντού και όταν πχ ο Ναν τύχει και δεν είναι καλά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να πάρει τη..μπακέτα και στο σκοράρισμα. 

Κατ´ εμέ, ο Γκραντ είναι η καλύτερη μεταγραφή των πολλών τελευταίων ετών και είναι χαλαρά στα 3 καλύτερα guards στην Ευρώπη τα τελευταία 2 χρόνια. Συνοψίζει σε άψογο βαθμό διάρκεια στο παιχνίδι του-ασύλληπτη αμυντική προσήλωση και αποτελεσματικότητα-και γενικότερο πλουραρισμό στο παιχνίδι του…

Είμαστε φοβερά τυχεροί που έχουμε στην ομάδα -εδώ πρέπει να δώσουμε και τα εύσημα στον κόουτς Αταμάν που τον είχε τσεκάρει στην Τουρκία και τον έφερε- έναν παίχτη που κάνει τα ΠΑΝΤΑ μέσα στο παρκέ σε τόσο υψηλό επίπεδο, με συνέπεια και τρομερή ενέργεια. 

Κέντρικ Ναν: Ο απόλυτος σκόρερ-σταρ του Παναθηναϊκού και της Euroleague, δε θέλει πολλά λόγια, καθότι μιλάμε για έναν παίχτη που όταν βρει ρυθμό, είναι ασταμάτητος. Μόνο οι «καμικάζι» του «καφετζή» έχουν καταφέρει να τον σταματήσουν, κι αυτό επειδή ο ίδιος ίσως να μην ήτανε στο τελευταίο μισό της χρονιάς τόσο συγκεντρωμένος και «ανθεκτικός», κάπου να έχασε το μυαλό του…

Παραμένει, by far, ίσως ο καλύτερος σκόρερ που έχουμε δει στην Ευρώπη και θεωρώ ότι από του χρόνου και με τη συνύπαρξη Σορτς αλλά και σουτέρ -Γριγκόνις του έλειψε πολύ πέρυσι- θα βάλει πάλι καλάθια με τους…τόνους..!

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης: Για όσους ξέρουν από μπάσκετ και κυρίως γι ´ αυτούς που έχουν παίξει ακόμα και στα ανοιχτά της γειτονιάς τους, γνωρίζουμε πως πάντα θα υπάρχει ο σκόρερ, ο σουτέρ, αλλά, πάντα μα πάντα, θα χρειάζονται και παίχτες «καρυοθραύστες» όπως ο Παναγιώτης Καλϊτζάκης. Ο διεθνής guard είναι ένας elite αμυντικός ο οποίος θα βάλει όλο του το κορμί αλλά και το..είναι στη φωτιά για ένα κλέψιμο, μία μπάλα, μισή κατοχή… Για εμένα, πρόκειται για game changer. Όμοιος του δεν υπάρχει στην ομάδα και σίγουρα μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμες σε…«ειδικές αποστολές». 

Βασίλης Τολιόπουλος: Ο νεαρός guard και μέχρι πρότινος ηγέτης του Άρη, έρχεται στον Παναθηναϊκό παιγμένος, ιδιαίτερα διψασμένος να κάνει το step up αλλά και πολύ μπαρουτοκαπνισμένος τα τελευταία χρόνια με τις εμφανίσεις του τόσο με τον Άρη στην Α1 και στο Eurocap όσο και με την εθνική που είδαμε ότι έχει guts. 

Ένα σουτέρ δεν περισσεύει ποτέ. Πόσο μάλλον ένας Έλληνας σουτέρ, νεαρός και με κίνητρο να παίξει πια στο υψηλότερο επίπεδο. Είναι δεδομένο ότι στην Α1 θα έχει πρωταρχικό ρόλο, ενώ μένει να δούμε κατά πόσο και αν θα καταφέρει να πείσει τον Εργκίν Αταμάν να τον πετάξει μέσα και σε αγώνες Euroleague. 

Είναι στο χέρι του Βασίλη… κυριολεκτικά. 

Μάριους Γκριγκόνις: Ο «λευκός ιππότης» μας η αλήθεια είναι ότι έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από το σοβαρό πρόβλημα στη μέση μου είχε…

Μόλις τον είδα να σουτάρει ή μάλλον να τα στάζει με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο στο ΟΑΚΑ μερικές μέρες πριν -μέρες πριν ξεκινήσει η προετοιμασία της ομάδας σημειωτέον- χάρηκα ιδιαίτερα. 

Ο Μάριους είναι εξαιρετικός επαγγελματίας και αθλητής, ενώ αποτελεί ακόμα έναν εκ των κορυφαίων spot shooter στην Ευρώπη, με κίνηση μακριά από τη μπάλα και καλά close outs-καλός στην ομαδική άμυνα…

Είναι παίχτης που θα..ελευθερώσει άλλους, που κρατάει πάντα την άμυνα απασχολημένη, ενώ ποτέ δε μπορείς να «κλείσεις» από την πλευρά του. 

Έλειψε πάρα πολύ το σουτ του – αλλά και όχι μόνο επιθετικά- και καταλάβαμε πόσο έλειψε στο σύνολο…

Ελπίζω να είναι υγιής πρώτα απ´ όλα, καθότι ο Λιθουανός έχει ταλαιπωρηθεί πολύ. 

Η μπασκετική αξία στο ευρωπαϊκό στερέωμα είναι σταθερή εδώ και χρόνια. 

Τσέντι Οσμάν: Ο Τούρκος ήρθε κάπως..βαρύς, του πήρε λίγο χρόνο να προσαρμοστεί, όμως, ειδικά στο κλείσιμο της χρόνια ήτανε φοβερός..! 

Κομβικός στη σειρά των playoffs με την Εφές, ενώ στο Φ4 ήτανε από τους λιγοστούς «διασωθέντες»…

Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα εκ των κορυφαίων forward -αν όχι το κορυφαίο- αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη, έχοντας κι αυτός περίπου 500 παιχνίδια στο ΝΒΑ. 

Ψηλός, δυνατός, με εξαιρετικό drive, κυριολεκτικά ασταμάτητος στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ το μέγεθος του βοηθάει πολύ στην αμυντικά και ειδικότερα στο ριμπάουντ όπου ο ΠΑΟ είχε-έχει προβληματάκια..

Θεωρώ ότι του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτερος..! Αυτό λέει κι η μπασκετική λογική. 

Νίκος Ρογκαβόπουλος: Ο Έλληνας forward -πέραν του διαβατηρίου- είναι από τους λίγους Έλληνες που στέκονται έχοντας μάλιστα και σοβαρό ρόλο σε ομάδα Euroleague τα τελευταία χρόνια. Αυτό από μόνο του τον καθιστούσε στόχο όχι μόνο του Παναθηναϊκού, αλλά και των… απέναντι-σιχαμένων. 

Έρχεται να δώσει ότι ακριβώς ίσως λείπει μερικές βραδιές από τον Τσέντι, αυτό που έλειψε και πέρσι με την απουσία του Γκριγκόνις, δηλαδή, σουτ με συνέπεια αλλά και με ποικίλους τρόπους… (off dribble, μετά από hand off, ακόμα και στον αιφνιδιασμό κτλπ…)

Θεωρώ ότι είναι παίχτης γούστου..Αταμάν και πως με τον Τσέντι και αυτόν στο «3» -αλλά και τον Γκριγκόνις σε πιο χαμηλά σχήματα- ο ΠΑΟ έχει ίσως το πληρέστερο και ποιοτικότερο έμψυχο δυναμικό στη θέση του small forward. 

Χουάντσο Ερνανγκόμεζ: Όσοι μας διαβάζετε, θα ξέρετε, ήδη, πως όλοι μας έχουμε μια αδυναμία στον Ισπανό παιχταρά, όχι μόνο για τη μπασκετική του ικανότητα και οξυδέρκεια, αλλά και για το χαρακτήρα του-ψυχισμό του ως άνθρωπος του οποίου ταιριάζουν απόλυτα με το DNA της ομάδας. 

Ο Ισπανός forward -αρχηγός της εθνικής Ισπανίας πια άκουσον άκουσον- με πάνω από 300 παιχνίδια στο ΝΒΑ, είναι ο απόλυτος αντιστάρ εντός γηπέδου αλλά ταυτόχρονα και ένας από τους μεγαλύτερους σταρ…

Η μπασκετική αξία, είναι ένα κάρμα Ισπανού refuse to loose, που θα εμφανιστεί με κάθε τρόπο σε όλα τα μεγάλα ματς -με το σουτ του, με ένα επιθετικό ριμπάουντ, με δυνατές άμυνες, με…κάθε τρόπο…- και ευρωπαϊκή -έως και σέρβικη αμυντική νοοτροπία- εννοώντας πως μπορεί να είναι πολύ καλός spot shooter, αλλά ακόμα και στην καλή του επιθετική βραδιά, θα τον δεις να καθαρίζει πολλά ριμπάουντ σε άμυνα και επίθεση, και φυσικά να παίζει άμυνα κυριολεκτικά από το 1 μέχρι το 5. 

Τρομερή σωματοδομή, απίστευτο physicality και ατομική-ομαδική άμυνα και καθοδήγηση για σεμινάρια μπάσκετ…

Ενδεικτικά, εφέτος, αλλά και πέρυσι, όποτε ο Χουάντσο δεν αγωνιζόταν, ακόμα και όταν ο Λεσόρτ έπαιζε ακόμα, ο Παναθηναϊκός ήτανε φανερά πιο αδύναμος στο κομμάτι του ριμπάουντ. Εννοείται πως είναι -μαζί με τον Τζέριαντ Γκραντ- ίσως ο κορυφαίος αμυντικός στην Ευρώπη. 

Καψούρα μας ΜΕΓΑΛΗ..!

Και, λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτό που κάθισε και είδε την απονομή των γαύρων… λέει ακόμα πιο πολλά για την αθλητική του παιδεία και νοοτροπία…

Εκεί για την ομάδα, εκεί για τους συμπαίχτες του, εκεί για τα παιδιά στην κερκίδα, εκεί για πολλά…

Ο Χουάντσο, για εμάς, είναι, ήδη, εκ των αρχηγών στον Παναθηναϊκό και δε θα μας κάνει καμία εντύπωση αυτό να γίνει και πράξη από τη νέα σεζόν..

Αλέξανδρος Σαμαντούροφ: Αγαπημένος μικρός του «Σουλτάνου» ο οποίος όλοι ξέρουμε πως δε βλέπει…μπροστά του άλλα κι άλλα ονόματα και παιχταράδες… Επομένως, για να έχει τόση αδυναμία στον «Σάμο» κάποιος λόγος θα υπάρχει..!

Φοβερή σωματοδομή, τρομερά μακρύς, σουτάρει, καλός ριμπάουντερ, σίγουρα χρειάζεται να βάλει μυϊκά κιλά, όμως, έδειξε και στους τελικούς της Α1 ότι δε μασάει..! 

Θεωρώ ότι θα έχει πολύ ενεργό ρόλο στην Α1 φέτος και αναλόγως των επιδόσεων Χουάντσο-Ντίνου αλλά και της επανόδου του Ματίας-προσαρμογής Χολμς, δε θα μου κάνει εντύπωση κάποια στιγμή να τον δω ακόμα και Euroleague..

Πάντως, θεωρώ ότι σιγά-σιγά, έρχεται η ώρα του κι αυτουνού..

Ντίνος Μήτογλου: Η αλήθεια είναι πως ο διεθνής forward-center πέρυσι ήτανε σκιά του καλού εαυτού του κι αυτός ήτανε ένας ακόμα από τους λόγους για τους οποίους η περσινή χρονιά ήτανε αποτυχημένη. 

Στην εθνική πάντως, τον βλέπω πολύ ανεβασμένο..! Φαίνεται ότι έχει δουλέψει πολύ το κορμί του, έχει στεγνώσει, παρατηρώ διάφορες ακόμα και σε κομμάτια athleticism…

Ο Ντίνος είναι παίχτης με εμπειρία, παραστάσεις, είναι αυτός που θα βάλει μεγάλα σουτ -όπως έκανε και με την Εφές στην Πόλη στο game 3- και θεωρώ δεδομένο που φέτος θα είναι πολύ καλύτερος..!

Θα μοιραστεί με τον Χουάντσο τα λεπτά στο «4», όμως, ειδικά στην Ελλάδα, αλλά και στην Euroleague τουλάχιστον στις αρχές, δεν αποκλείεται να πάρει και λεπτά στο «5», με δεδομένο ότι Χολμς θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής και ο Ματίας μπορεί να μην είναι έτοιμος και επουδενί δε χρειάζεται να πιεστεί. 

Ιωάννης Κουζέλογλου: Εντυπωσίασε με την αεκ και με σταθερή πορεία όλα αυτά τα χρόνια στην Α1 θεωρώ ότι αποκτήθηκε για να κάνει…Ελλάδα λίγο τα ρεπό του Χουάντσο ή του Ντίνου, ενώ μπορεί να αγωνιστεί και στο 5, όταν ένας εκ των τριών center του ΠΑΟ προφανώς θα μένει εκτός Α1. 

Ματίας Λεσόρ: Δυστυχώς, ο τραυματισμός του Ματίας πέρσι μας στιγμάτισε όλους..! Η χρονιά πήγε στράφι για εκείνος, όπως και για την ομάδα… Όμως, αυτές είναι και οι περιπτώσεις που λες: «Η υγεία πάνω απ´ όλα!» 

Αν με ρώταγες πέρυσι ποιος παίχτης δε θα ήθελα να τραυματιστεί με τίποτα, αυτός που θα σου έλεγα πρώτος-πρώτος, θα ήτανε ο Ματίας. 

Πέραν του ότι ο Γιουρτσέβεν αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών αλλά και των περιστάσεων, όσο τίμιος και να ήτανε ο Γκάμπριελ, ο Γάλλος center είναι ο πιο dominate ψηλός στην Ευρώπη. Μακράν ο καλύτερος από το δεύτερο. Τα βάζει με όλους. Κοντούς, ψηλούς, δυνατούς, με σουτ, χωρίς σουτ… με ΟΛΟΥΣ. ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. 

Επίσης, έχεις αυτό το κάτι που θα ξεσηκώσει την κερκίδα..! Αυτό το κάτι..που έχει και ο Μάικ Μπατίστ..!

Κι αυτό, μαζί με όλες τις μπασκετικές του αρετές -post game, athleticisms και physicality, ικανότητα να μαρκάρει κοντούς, να αλλάξει στα σκριν, να δώσει πόντους είτε με post game είτε με pick n roll τελειώνοντας με ποικίλους τρόπους- αλλά και το πόσο ωραίος τύπος είναι, δεν υπάρχει. 

Τον περιμένουμε πίσω πως και πως και τον λατρεύουμε..!! 

Ρίτσαρντ Χολμς: Στον… απόηχο του Γιόνας Βαλαντσιούνας-δε θα μιλήσουμε για τον διεθνή Λιθουανό center ούτε για το… σίριαλ- σε κάποιους κακοφάνηκε η μεταγραφή του Ρίτσαρντ Χολμς, για το θεό..!

Ο Αμερικανός center έχει κι αυτός περί τα 500 παιχνίδια ΝΒΑ, με σοβαρούς αριθμούς, πιο συγκεκριμένα: 8,5 πόντους, 5,3 ριμπάουντ, 1 ασσίστ -με πάνω από 60% μέσα στη ρακέτα- Κι αυτοί οι αριθμοί, μετά τον παραγκωνισμό του για την… «ιστορία» που είχε… γιατί, πιο πριν, ήτανε ακόμα πιο υψηλοί..!

Θέλω να πω ότι ο Παναθηναϊκός, φέρνει έναν ακόμα κανονικό -θέλετε ρολίστα;- ΝΒΑερ, για να γίνει ο 6ος -μετά τους Ναν, Οσμάν, Ερναγκόμεζ, Γιούρτσεβεν, Γκραντ- 

Τι θέλαμε δηλαδή;;

Στα του… γηπέδου τώρα, ο Αμερικανός center, θα έλεγε κανείς ότι είναι παίχτης τύπου…Λεσόρ. Ίδιο μπόι, αθλητικός, καλός finisher…

Με 2 σημαντικές διαφορές που έρχονται να συμπληρώσουν το Γάλλο: 

1. Ο Χολμς είναι πολύ καλός rim protector, πράγμα που έλειψε εμφανώς πέρυσι από τον ΠΑΟ -ακόμα και ο Κ. Αντετοκούνμπο, που είναι παίχτης χαμηλότερου επιπέδου, είχε βοηθήσει σε αυτό το κομμάτι
2. Έχει ένα κάτι σαν…σουτ από μέση απόσταση, το οποίο χρησιμοποιεί αρκετά για να τελειώνει της φάσεις από μέση απόσταση, όντως, συνήθως, πολύ αποτελεσματικός. 

Επομένως, σίγουρα, σε σύγκριση με πέρυσι, στα χαρτιά τουλάχιστον, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο είναι πιο δυνατός και πιο πλήρης, αλλά φαίνεται να αγοράζει ένα ακόμα ψηλό πραγματικά υψηλού επιπέδου που… απλά, μένουμε να δούμε πόσο θα βγει. 

Ερωτηματικά όπως: η προσαρμοστικότητα του στα ευρωπαϊκά μπασκετικά πρότυπα, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, και άλλες μικροδιαφορές -κυρίως στην ομαδική άμυνα περιστροφές- είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να περιμένουμε -και δεν εννοώ τον Οκτώβρη- αλλά μετά το Φλεβάρη ώστε να δούμε όχι το πώς αλλά το πόσο θα ανταποκριθεί ο νεόφερτος center. 

Μια τρέλα-μια αλητεία πάντως και λίγο να γυαλίζει το μάτι.. δεν το προσέξατε κι εσείς στο αεροδρόμιο;;

Είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος, καθότι, ο Παναθηναϊκός φέτος δε θα περιμένει επουδενί μόνο από τον Ματίας. Όχι ότι ο Γάλλος δε μπορεί, μπορεί και παραμπορεί, όμως, στόχος είναι ένας. Ή μάλλον…τριπλός…!!!

Ομέρ Γιούρτσεβεν: Θα προσπαθήσω να μην είμαι εμπαθής με τον Τούρκο center -ξέρετε ότι εμένα δε μου αρέσει πολύ για τους γνωστούς λόγους- όμως, σίγουρα πέρσι, ήτανε κατώτερος των περιστάσεων. 

Ενώ αναμφίβολα έχει προσόντα -μεγάλο κορμί, μακρύς, δυνατός- φάνηκε ότι φέτος δε βρήκε τον εαυτό του, δεν είχε ψυχολογία, ούτε σιγουριά…

Το ότι ο ΠΑΟ τον κρατάει στην ομάδα -διότι τον πιστεύει ο Αταμάν- στα… χαρτιά ως 3ο center, είναι το…κερασάκι στην τούρτα, από πλευράς διάθεσης της διοίκησης για παντοκρατορία..!

Το να έχεις έναν ακόμα ΝΒΑερ και μάλιστα ως 3ο center στην ομάδα σου, δείχνει τις προθέσεις…

Μακάρι ο Ομέρ να με διαψεύσει..! Χώρος αλλά και χρόνος, ούτως ή άλλως, θα υπάρχει, διότι, εκτός του ότι η χρονιά είναι μεγάλη και τα ματς πάρα πολλά, ο Ματίας θα χρειαστεί χρόνο για να επανέλθει πλήρως -και δεν υπάρχει καμία διάθεση βιασύνης- ενώ και ο Χολμς θα χρειαστεί σίγουρα κάποιους μήνες μέχρι να προσαρμοστεί πλήρως. 

#alwaysloudalwaysproud

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Όταν ο Παύλος τραγούδησε τον ΥΜΝΟ… (vid)

Βλέπω… ΚΑΦΕΤΖΟΚΥΚΛΟΥΣ!

Το «10» το καλό… Good luck Jerian (pics)

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK

!!! Παρακαλούμε δώστε βάση παρακάτω: Το Fightingsoul.blog δεν θα είναι ΠΟΤΕ… κερδοσκοπικό. Δεν μας απασχολεί κάτι τέτοιο. Ωστόσο με το εγχείρημα να φτιάξουμε ιστοσελίδα ενώ δεν μας λες και… λεφτάδες, αποκτήσαμε ως «ομάδα» κάποια επιπλέον έξοδα. Ένα σάιτ έχει ΜΗΝΙΑΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ και αν θες να το ΔΥΝΑΜΩΣΕΙΣ κι άλλο όπως επιθυμούμε εμείς (ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ) για ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ, τα έξοδα αυξάνονται σταδιακά. Παρακάτω λοιπόν, κάτω από ΚΑΘΕ άρθρο, θα τοποθετούμε αυτή την «μπάρα» για όσους γουστάρουν, ΑΣΦΑΛΩΣ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ, να συνδράμουν. Όπως βλέπετε, τα προτεινόμενα ποσά είναι απειροελάχιστα.Πατάς πάνω στην πράσινη μπάρα, μετά την επιλογή ποσού).

Εμείς από αυτή τη διαδικασία βλέπουμε μόνο το email σου και εσύ το όνομα του σάιτ μας στην «απόδειξη». ΠΡΑΜΑ ΑΛΛΟ.